Akwaaba Nederland!

Lieve allemaal,

Hier een laatste berichtje van mij ter afsluiting van mijn avontuur in Ghana.
Afgelopen donderdagochtend ben ik goed en veilig aangekomen in ons "koude" kikkerlandje. Ik heb een goede vlucht gehad en ben hartelijk ontvangen op Schiphol door ons pa en ma. Wat was ik blij hun weer in mijn armen te sluiten!

Om mijn blog compleet te maken, ga ik nu eerst verder waar ik ben gebleven in mijn vorige blog...
Zoals ik al had geschreven, wisten we niet zeker waar en hoe we de laatste twee weken gingen doorbrengen. In eerste instantie zouden we nog gaan reizen naar het Noorden. Maar na lang wikken en wegen, gepieker, gestress, gefrons, gedraai, gehuppel.... besloten om de laatste twee weken aan het strand door te brengen. En dit voor de verandering in Kokrobite!

Deze keer hadden we een andere accomodatie in Kokrobite, namelijk Kokrobite Garden. Wat een paradijs!! Helemaal geweldig. En ook deze menukaart..... jammmmieee! De eigenaar is een Italiaan, dus dan weten jullie het wel: PIZZAAA-TIME!
En wat hadden we het zwaar die twee weken... Zon, zee, strand, strand, nog eens strand (vervelend hoor), lekker eten, lekkere fruit cocktails, gezelligheid met onze vrienden in Kokrobite, souvenirs-jacht, traditional dancing night, reggae-night, dansen, muziek, drankjes, foto-momentjes, relaxen, lachen, gieren en brullen, zweten, djembe spelen, ngoni spelen; kortom: GE-NIE-TEN!

Wat hebben we genoten van onze laatste twee weken. We hadden écht een vakantiegevoel en onze stage was al verleden tijd.

Dinsdagavond had een vriend van ons, Mighty, een kampvuur op het strand voor ons geregeld ter afscheid. Super lief en leuk!

Woensdag rustig aan gedaan, alle spulletjes gepakt, afscheid genomen van iedereen, nog even lekker gegeten en daarna had Abu ook nog wat geregeld voor ons ter afscheid. Abu ging met een vriend van hem speciaal voor ons muziek maken op de djembees, super!!
Woensdagavond was toch echt het moment aangebroken om afscheid te nemen van de personen die een speciale plaats hebben gekregen in mijn hart. Toontje was speciaal voor ons naar het vliegveld gekomen om afscheid te nemen. Het afscheid viel mij erg zwaar. Gelukkig had ik Nienke en konden we elkaar troosten.
We moesten toch echt naar binnen gaan en daar gingen we dan.. Inchecken, mijn oh zo zware bagage wegbrengen (lees: 11 en 13 kg). Daarna naar onze gate. Ondertussen nog even een klein stressmomentje over onze grote djembees als handbagage. Maar dit was natuurlijk allemaal goed gekomen. Om toch alvast weer een beetje in de Nederlandse sfeer te komen, dachten we: laten we eens weer even stressen...

Maar daar gingen we dan, met de bus richting ons vliegtuig. Stiekem hoopten we dat de vlucht gecancelled werd of dat wij zo ge-afrikaans waren dat we niet meer mee mochten, maar helaas, we werden vriendelijk ontvangen in het vliegtuig.
En daar kwam de eerste mededeling: vertraging. Jawel, 3 kwartier. Om de tijd de doden, hebben we een erg charmante fotoshoot gehouden in het vliegtuig. Dit zorgde voor heel veel plezier bij ons. Weer moesten we huilen, maar nu van het lachen.
22.45 zijn we dan vertrokken uit Ghana, met een lach en een traan.

De vlucht is goed gegaan en om 7.45 zijn we op Nederlands bodem beland.

Met dubbele gevoelens liepen we door de aankomstdeuren van Schiphol. En jawel, daar stonden paps en mams met een spandoek en ballon; SU-PER!
Na de vele knuffels, kussen en tranen, zijn we met zijn allen (Nienke en haar familie en wij) nog wat gaan drinken op Schiphol.

Aangekomen in 't Hooren Werck was heel de voortuin leuk versierd: ballonnen, slingers, "welkom thuis" bord, "Akwaaba Yaa" in grote houten letters en de Nederlandse vlag hing uit. En dat was nog niet alles. Binnen stonden mijn lieve opa, oma's en tante mij op te wachten en stond oma's lekkere appeltaart klaar om aangesneden te worden. De rest van de dag was het een inloop van visite in huize Korsmit. Helemaal super! En dan als afsluiter van deze mooie, bijzondere dag, maar ook een rare dag met dubbele gevoelens, stonden 's avonds ineens mijn vriendinnen voor de deur. YEAAAHH! Gezellig buiten in de paviljoentent gezeten, kacheltje aan, kaarsjes aan, drankjes en hapjes erbij: wat een gezelligheid! En natuurlijk veel bijgekletst.

Het is heel vreemd om weer thuis te zijn, een hele omschakeling. Het is dan wel weer heerlijk om bij je familie en vrienden te zijn. Na 3,5 maand weer heerlijk een warme douche, een comfortabale bank, 24/7 water, licht en internet. Ik kan weer water uit de kraan drinken, kan het toiletpapier weer in het toilet gooien, weer in mijn auto rijden, op mijn fiets fietsen, lekker een frikandel speciaal eten en een boterham met hagelmix eten (al het lekkere eten is weer erg verleidelijk, maar die 15 kg die er af is, moet er af blijven. Die heb ik Ghana achtergelaten, dus die komen niet makkelijk terug). De geasfalteerde wegen, de frisse lucht. Alle luxe weer. En noem maar op. Wel is alles weer wennen, bijvoorbeeld het trappen loopt. Pfff,.. Haha.

Hoewel ik nu weer bij mijn familie en vrienden ben en ik alle luxe heb, mis ik Ghana toch ontzettend erg! En natuurlijk mijn Ghana-mattie Nienke.
De mensen, het relaxte, niet stressvolle leven, de vriendelijkheid, de openhartigheid, het leven op straat, de taal, de muziek, de zon. En gewoon dat de mensen zo gelukkig zijn met (bijna) NIKS! Iedereen kan zichzelf zijn, niemand wordt beoordeeld. En ik ga natuurlijk ook "mijn beroemde leven" missen. Niemand zal meer obruni naar me roepen.
Naast deze mooie dingen, zijn er zeker ook dingen die ik niet zal gaan missen. Namelijk de light-off's (hoewel dat ook wel weer wat had vond ik), het trage internet en de slechte internetverbinding, de zeer extreme geduldheid van de Ghanezen (ik heb meer geduld op leren brengen, maar mijn geduld werd wel heel vaak op de proef gesteld), de afzetterij, de trotro's (mini-vans volgepropt met Ghanezen), de vele muskieten, de hobbelige, niet geasfalteerde wegen, het stof, de volgepropte taxi's, de "I am coming!" die uren kan duren of niet wordt nagekomen, het "monopolygeld".
Maar de mooie en leuke dingen die ik mis wegen toch zwaarder dan de niet leuke dingen die ik niet zal missen...

Ik heb heel veel geleerd van mijn tijd in Ghana. Ik heb geleerd dat er andere dingen zoveel belangrijker zijn, geleerd om mezelf te zijn, om niet te stressen, om te genieten en om van dag tot dag te leven. Dit had ik ook al in Nieuw Zeeland geleerd, maar dit is allemaal weer opgefrist en ik heb zeker weer meer geleerd. Ik ben flexibeler geworden en creatiever geworden in mijn denken. Kortom: ik ben weer een ervaring rijker voor het leven die niemand van mij afpakt!
En al mijn ervaringen in de kliniek en het ziekenhuis wil ik meenemen in mijn beroep als verpleegkundige.

Zoals ik al schreef, was school al ver in onze gedachten verdwenen. Maar eenmaal thuis (ons Nederlandse thuis) werden we toch echter weer met onze neus op de feiten gedrukt: school. Gelukkig opgelost en zijn we bijna klaar om daadwerkelijk af te studeren.
Volgende week donderdag moeten we onze eindpresentatie houden over onze stage en ons project in Ghana en dan is 3 juli de diploma-uitreiking.

Bij deze sluit ik mijn blog af over mijn ontdekkingsreis in Afrika. Ik heb veel ontdekt, geleerd, ervaren en meegemaakt waarvoor ik heel dankbaar ben (dramaqueen...)! Ik ben zoo blij dat ik deze kans heb aangepakt en ik zou het ook iedereen aanraden.
Of ik dit nog een keer zou doen? JA!

Raar, er gaat ineens zoveel veranderen. Klaar met mijn studie en een groot gemis hier. Wat moet ik nu?!...
Wat mijn plan nu is? Hard sparen en terug naar het FAN-TAS-TISCH mooie Ghana, naar mijn grote liefde!

Ik wil iedereen bedanken voor het volgen van mijn blog, voor de lieve, leuke, grappige reacties, kaartjes, smsjes, appjes, mailtjes, facebookberichtjes, etc.. SUPER!!
En iedereen bedankt in Ghana die een grote steun en troost voor me is geweest! Ik had het niet zonder jullie gekund. ;) IK MIS JULLIE!!

RASTAFARI! Oftewel, HOUDOE EN BEDANKT!

Heel veel liefs,
Moniek.

Check heeeeel veeeel nieuwe leuke, mooie, grappige, lieve, romantische, zonnige, gekke & bijzondere foto's: http://picasaweb.google.nl/Moniekkorsmit