Hakuna Matata!

“Hakuna matata, Allee ge hebt het of nie. Hakuna matata, 't is maar hoe ge t ziet…
ge hebt geen zorgen , zorg maar dat ge geniet. 't is een theorie, filosofie, hakuna matata…”

Vrijdagochtend zongen de vogels al weer erg vroeg.. 4.00; de wekker. Daar gingen we weer, hup de trotro in. En deze keer had ik echt het toppunt bereikt van comfortabel zitten in een trotro. Na een lange reis van ongeveer 5 uur kwamen we aan in een stormachtig Kokrobite. Het was erg slecht weer. Onderweg begon het al, maar met in gedachten dat het aan het strand niet regent, viel de aankomst toch wel tegen. Een stranddag zat er deze keer niet in. Dus dan maar lekker lunchen bij Big Milly’s (accommodatie) met Pat en Nienke. Wat was het lekker! ’s Middags gingen Pat, Nienke en Dantey naar Toon in Accra. Ik heb ’s middags een dutje gedaan om een beetje bij te tanken na de vroege, lange en niet te vergeten “zeer comfortabele” reis. ’s Avonds was het weer tijd voor Traditional Dancing, was weer erg leuk en gezellig! En na bijna 24 uur wakker te zijn geweest, ging ik dan eindelijk de schaapjes tellen… Zzzzz.

Zaterdag begon ik de dag met een overheerlijk ontbijt aan straat. Jawel, aan straat. Stoeltje erbij, tafeltje erbij en lekker in de schaduw genieten van mijn toast met ei. Vandaag was het gelukkig weer stranddag, dus op naar het strand! Zaterdagavond Reggae Night, dus dan weten jullie waar ik te vinden was. Wat heb ik weer genoten en wat houd ik van de muziek, GE-WEL-DIG! En daar gingen de voetjes weer, op het “danszand” (d’n dansvloer).
Vandaag heb ik tevens een Afrikaans toilet “bezocht” (jaja, ik raak al goed ingeburgerd hier) en een Afrikaanse douche (‘emmer douche’) genomen. Een hele ervaring vond ik! Haha.

Zondagochtend zou ik in eerste instantie weer terug naar Banko gaan, aangezien ik maandag weer moest werken. Maar ik kon onverwachts mee naar een begrafenis. De tante van een vriend was zaterdag overleden. Ik kreeg de kans om mee te gaan, dus die heb ik aangepakt. Deze familie is Moslim en bij de Moslims is het traditie dat de overledene de volgende dag al begraven wordt door de mannen uit de familie. Ik wist niet wat ik aan moest trekken, want wilde niet te fleurig aangekleed zijn en ik had mijn droevige gezicht al ingesteld… Kom ik daar aan, ziet iedereen er fleurig uit en iedereen is enigszins vrolijk en gezellig aan het kletsen. Oké…. Dit is wel iets heel anders als in Nederland. Het was erg druk. De vrouwen en mannen zitten apart. Bij aankomst kreeg ik thee aangeboden. En niet zomaar een kopje thee, nee, een soepkom thee. En ik drink mijn thee niet heet, dus het duurde even eer dat de thee was afgekoeld. Zei iemand ineens: ‘Drink je thee op.’ Uuuuhh, jaa.. Haha. En na dat kommetje thee was mijn blaas al weer aardig gevuld. Met als resultaat dat ik moest urineren. Maar dan het volgende; waar? Wat ik al had verwacht, hier hadden ze geen “Westers” toilet. Deze keer durfde ik de Afrikaanse toilet niet aan. Maar gelukkig was een guesthouse aan de overkant van de straat mijn reddende engel. Zo, heb ik weer even goed geroggeld! Daarna sloot ik mij weer aan bij het vrouwelijk deel. Kreeg ik ineens de vraag: ‘Waarom zeg je niks?’ (niet in het Nederlands natuurlijk, maar in het Engels. Zou wat zijn als ze ineens Nederlands gaan praten). Tjaaa, dacht ik bij mijzelf. Omdat ik niet weet wat ik moet zeggen! Haha. Gelukkig waren er een paar leuke meiden die een gesprek met me aangingen en die geïnteresseerd waren, waardoor ik mij op mijn gemak ging voelen.
Ondertussen waren mijn spullen nog steeds aan het wachten op mij totdat ik naar huis ging. Maar het werd wat later dan verwacht… Wat hier niet heel gek is. Ik had even een pieker en stress momentje, want ik moest naar huis, want morgenochtend begint mijn werkweek weer. Als ik ’s middags nog zou gaan reizen, betekende dit dat ik het laatste deel van mijn reis alleen in het donker moest reizen. En dit zag ik toch echt niet zitten. Dus uiteindelijk besloten om een nachtje langer te blijven.
’s Avonds nog gezellig een drankje gedaan bij Big Milly’s. Op een gegeven moment was het nog bijna vechten (geen zorgen maken, ik zat gewoon rustig toe te kijken en hield afstand), sensatie!!! Yeaah! Gelukkig liep het allemaal goed en rustig af. En natuurlijk wilde ik helpen om de mensen te kalmeren.

Maandagochtend weer terug naar Banko. En deze dag écht! Deze keer met de bus. Ik had super veel beenruimte, ideaal! Na een lange, maar zeer goede reis, pas ’s middags aangekomen in Banko. Daar kreeg ik een heel warm ontvangst van alle 5 de honden, leuk, leuk!

Dinsdag; Koninginnedag! HIEP, HIEP, HOERAAA!! Mijn oma is jarig!
Maar helaas geen feest voor mij deze dag. Ik heb ook niks meegekregen van Koninginnedag, buiten de “oh zo leuke” statussen op facebook.. Haha.
Dinsdagochtend werd ik wakker met onverwachts gezelschap: heel mijn kamervloer vol met grote vliegen en heeeel veel kleine beestjes…. ATTAAAAA!! Gelukkig was dit al snel opgelost. Dat was al “leuk” wakker worden.. En dan ben je net een beetje wakker, moet je om de 2 min naar de wc om wel zeker één druppel te plassen, wat ook nog eens super pijnlijk was… blaasontsteking, FIJN! Dan maar even langs madame Theresa in de kliniek. Daar wilde ik toch al langs gaan, dus dat kwam mooi uit. Theresa zei dat het verstandig zou zijn om naar de dokter in het ziekenhuis te gaan. Ik ging vandaag toch naar het ziekenhuis, dus dan kon ik dat gelijk even doen. Onderweg naar het ziekenhuis pieste ik bijna in mijn broek, dus eenmaal aangekomen in het ziekenhuis: op jacht naar een wc! Wat luchtte dat op zeg… Ik had al hele scenario’s bedacht op weg naar het ziekenhuis in de taxi.
Vandaag was het weer ‘operatie-dag’. Vijf operaties bijgewoond, waarvan drie hernia’s (uitstulping buikvlies) en twee decubituswonden. Ik wist niet wat ik zag bij één decubitus wond.. Amaaii! Die vrouw had op haar billen één grote, open wond! En die was erg diep! Tussen de operaties door met de dokter gesproken en die heeft mij na de operaties medicatie voorgeschreven. Zonder urinetest of doorvragen kreeg ik antibiotica en een speciaal drankje. Super fijn dat ik zo snel en goed geholpen kon worden!
Eind van de middag thuis de was gedaan. Gelukkig kwam Atta op een gegeven moment thuis en die wilde mij helpen. Waar ik erg blij mee was! Pfff, zwaar werk, wassen met de hand.. Respect voor Pat!
’s Avonds vroeg gaan slapen, want ik was erg moe. Tegen 11 uur werd ik wakker met een overvolle blaas. Toen ik wakker werd, dacht ik een vlieg te horen… Zaklampje aan (want het was voor de verandering weer een keer light-off) en een blik geworpen op de vloer. En jawel hoor, daar waren ze weer! Gelukkig hoorde ik Atta nog aan de telefoon, dus: ATTTAAAA, HELPP!! Er zat zelfs zo’n vieze vlieg in mijn muskietennet, dus besloten om deze nacht in mijn oude kamer door te brengen.

Woensdagmorgen het vieze-beesten-probleem weer ‘opgelost’..
Omdat ik maandagochtend niet naar de kliniek ben geweest, ging ik vanmorgen. Net als gisteren had ik vandaag ook weer honing aan mijn kont. 1, 2, 3, 4, 5 lieve honden volgden mij over al naar toe. Dus ook als ik weg ging van huis. Moon en Star (grote honden) mogen op de straat, maar dit geldt niet voor de kleintjes. Dus dit was nog leuk.. Haha.
’s Middags was de clinical meeting weer, dus die middag weer richting het ziekenhuis. Helaas de meeting deze keer erg saai en duurde ook nog eens super lang. Ik was blij toen ik weer thuis was.
Thuis aangekomen waren Pat, Dantey, Nienke en haar familie in Banko. Ze zijn hier tot en met zaterdag en gaan dan weer verder reizen.
’s Avonds gezellig met zijn allen gegeten en wat was het eten lekker! Sinds dat ik gestopt ben met de malaria tabletten is mijn eetlust weer ver terug en smaakt mijn eten weer.

Vandaag ben ik weer naar Kumasi geweest, deze keer alleen. Weer een poging gewaagd om onze paspoorten op te halen en deze keer was het gelukt. Onze visa voor de komende 2 maanden is een feit. Dus we worden gelukkig (!) voorlopig Ghana nog niet uit geschopt!

Morgenochtend naar het ziekenhuis, ik mag meekijken met een grote, urologie operatie. Verder voorbereidingen treffen voor de reis met moeders. Zaterdag ga ik al richting Accra om het weekend weer door te brengen in Kokrobite om maandag vanuit daar naar Toon te gaan in Accra om ’s avonds mijn moettie op te halen van het vliegveld. WOEHOEE!! Dat wordt volle bak genieten.

Een dikke knuffel en kus uit het nog steeds zonnige, maar ook soms regenachtig Ghana!
Yaa (nee)/Moniek/Bo/Mo/Moniekske/etc..

http://picasaweb.google.nl/Moniekkorsmit

Ik had er nog veeeel meer foto’s op willen zetten en ik heb ook super leuke filmpjes die ik jullie had willen zien, maar het internet deed het in Kumasi helaas niet. Dus daar moeten jullie nog even op wachten… Een goede reden om goed mijn blog te volgen. ;)