Bestemming bereikt!
Door: Moniek Korsmit
Blijf op de hoogte en volg Moniek
05 Maart 2013 | Ghana, Kumasi
Na een lange, warme maandag zijn we dan aangekomen bij Patricia in het Moon & Star guesthouse in Banko.
Ga lekker zitten (staan, liggen of op zijn kop staan), pak een kop koffie of thee en enjoy! Ik zal bij het begin beginnen..
Vrijdag 1 maart, de dag van mijn vertrek. Na een glaasje fris en een lekker chocoladebroodje op Schiphol met pa en ma kwam het “afscheid” in zicht. Dat was weer even moeilijk. Gelukkig was het deze keer niet zo erg dat ik niet meer wilde gaan. Na de douane hebben Nienke en ik nog wat gedronken en gegeten en zijn we richting onze gate gelopen. Daar aangekomen, konden we al in de rij gaan staan om onze handbagage te laten controleren. Niet lang daarna konden we het vliegtuig in: onze reis was begonnen!
Voor we opstegen, wachtten ons nog een mededeling, namelijk: “Dit is een splinternieuw vliegtuig en dit is dan ook de eerste vlucht met dit vliegtuig met jullie als passagiers.” Oké,.. dat is fijn dachten we allebei en zeiden tegen elkaar: “Dus we zijn proefpersonen! Als dat maar goed komt…” Máár alles is goed gekomen. De vlucht is super verlopen, leuke films gekeken, eten en drinken was hartstikke goed en we zijn heelhuids aangekomen in Accra, de hoofdstad van Ghana.
Via de trap mochten we het vliegtuig verlaten. Eenmaal buiten was het warm (en dat is nog heel zacht uitgedrukt) en ik maar denken “Jeetje, wat een warmte die van die motoren komt van het vliegtuig”. Maar het waren helaas niet de motoren. Vervolgens gingen we met de bus richting de aankomsthal. Na een lange, lange tijd wachten (zeker anderhalf uur!) mochten we naar de paspoortcontrole om daar een stempel van onze visa te halen, onze vingerafdrukken af te laten nemen en een scan te laten maken van onze ogen. Daarna de koffers gepakt en eenmaal buiten bij het vliegveld stond Malcolm op ons te wachten met een bordje “Welcome Nienke & Moniek!”
Richting de auto kwamen er al verschillende mannen op ons af die ons wilde helpen, wat helemaal niet nodig was. Toch bleven ze ons achterna lopen. En ik natuurlijk bang voor mijn spullen, ik wist toen al niet wat me overkwam.
Malcolm bracht ons naar Tropical Apartments in Accra, waar Toontje en Malcolm de eigenaren van zijn. We hebben daar drie nachten geslapen.
Zaterdagochtend wilden we een dongel regelen. Daarvoor moesten we ongeveer 20-30 min lopen in de hitte, in de volle zon, zonder een zuchtje wind… Bleek die winkel dicht te zijn! Maar het was een indrukwekkende wandeling. Wat een drukte in die straat! Veel auto’s, veel taxi’s, je wordt gek van al dat claxonneren. En allemaal vrouwen die van alles op hun hoofd dragen, respect!
Zaterdagmiddag zijn we naar het strand geweest. Wat was dat geweldig, wat een sfeer! Afrikaanse muziek werd er gedraaid, echt hartstikke leuk! Dansende Afrikanen en rasta’s, jongens die het publiek entertainen met hun acrobaten, paarden, leuke kraampjes, mensen die op de terrassen van alles verkopen, van gekookte eieren tot sieraden. En niet te vergeten: alle mensen in de chillstand! We hebben lekker op het strand wat gedronken en de zee in geweest natuurlijk, héérlijk! Ook hebben we op het strand gegeten (friet met kip, super lekker!). Een lekker windje erbij. Onze dag kon niet meer stuk!
De volgende dag zijn we met Toontje en nog twee andere Nederlandse gasten naar Accra Mall geweest, net alsof je in Europa is een winkelcentrum loopt. Daar wat rondgelopen, proberen te pinnen (wat helaas nog steeds niet is gelukt) en gezellig wat gedronken met z’n allen.
Weer terug in ons appartement (wat zeker weten voor Afrikaanse termen luxe is), besloten we om weer naar hetzelfde strand te gaan. Atta, de ‘knecht’ van Patricia (Moon & Star guesthouse) kwam vandaag bij Toontje aan om ons de volgende dag mee te nemen naar het Moon & Star guesthouse. En Atta ging met ons mee naar het strand. Net als gisteren hadden we de taxi genomen (en wat voor taxi..Die taxi’s zullen in NL niet door de APK komen) voor 12 Cedi en dat is ongeveer 5 euro voor een rit van ongeveer 30 minuten. Maar dat dagje strand was heel anders dan zaterdag. Op één hand kon je de blanken mensen tellen. Toen we de zee ingingen, keek iedereen ons aan en iedereen riep naar ons. We hadden nog geen twee stappen in de zee gezet en er kwam een meisje op ons af die ons stevig vastpakte en met ons op de foto wilde. Er werd een foto gemaakt en nog geen minuut later stond er een hele groep om ons heen die ook met ons op de foto wilden en iedereen plukten aan ons. Op een gegeven moment voelden we ons niet meer op ons gemak, we konden gewoon niet de zee in. So, live like a celebrity! En dat gebeurt op heel veel plekken. Overal voelen we ogen in onze rug, mensen zwaaien en lachen naar ons; ‘just like a queen’!
Na een kort dagje strand wilden we met zijn tweeën uit eten aan de overkant van de straat van ons appartement. Uiteindelijk gingen Atta en de twee zonen van Toontje (9 en 10 jaar) ook mee.
’s Avonds onze spullen gepakt in kaarslicht, want we hadden…. Light-off! Vanaf een uur of zeven tot de volgende ochtend. Geen stroom, dus ook geen waaiers aan ’s nachts. Wat hadden we slecht en weinig geslapen.
De planning was dat we zondagochtend rond acht uur, na het ontbijt, zouden vertrekken naar Banko. Uiteindelijk was het vijf uur later eer dat we daadwerkelijk vertrokken. In eerste instantie was het de bedoeling dat we met de tro-tro (een oud krakkemikkig busje vol geladen met Ghanezen) naar Banko zouden gaan. De plannen waren in een korte tijd wel tig keer veranderd, maar we zijn met de VIP bus naar Kumasi (dichtstbijzijnde stad van Banko) gereden. Een bus met airco, jeaahh! Hier noemen ze het een VIP bus, terwijl het in Nederland een gewone bus is.
In Kumasi een taxi gepakt, volgepropt met al onze koffers en richting Banko. Bij het Moon & Star guesthouse aangekomen, werden we vriendelijk ontvangen door Patricia en de beestenboel (6 honden: Moon, Star en 4 puppy’s.
Na een kijkje in en rondom het guesthouse kwam onze tweede cultuurshock boven op onze eerste cultuurshock: in the middle of nowhere, geen verharde wegen, naast het geluid van de vele insecten geen ander geluid, stilte, stilte en nog eens stilte.. Dat zal wennen voor mij zijn, aangezien ik graag mensen en geluid om mij heen heb. Die avond een moeilijk moment gehad. Na een slechte, korte nacht en té warme nacht, na een lange, vermoeiende reis en na alle eerste indrukken had ik het even moeilijk. Alles is zóó anders hier, echt alles! Na een huilmomentje en mijn moeders stem te hebben gehoord, heb ik lekker een douche genomen (nog nooit zo genoten van een koude douche) en nog wat gedronken buiten met die andere meiden. Daarna samen met Nienke onze spullen uitgepakt en onze kamer ingericht en toen lekker gaan slapen.
Het ging vanochtend goed; lekker geslapen, lekker ontbeten, totdat… ik last kreeg van verschrikkelijke hevige buikkrampen die komen en gaan! De badkamer heb ik ondertussen ook al genoeg bewonderd.
Patricia zou ons vanmiddag mee nemen naar het dorp, maar ik kon helaas niet mee omdat ik mij nog beroerd voel. Thuis had ik allang zielig in bed gelegen, met een belletje naast mijn bed en papa en mama al vaak hebben geroepen. Dat kan helaas hier niet, dus we gaan maar gewoon door! Veel drinken en tabletten innemen.
Wat de planning is voor de volgende dagen mag Joost weten (welke Joost weet ik niet). Relax, leef van dag tot dag is hier het motto, welcome to Ghana!
Ik wil nog zoveel meer vertellen, er gaat echt zoveel in mij om, al zoveel meegemaakt en indrukken opgedaan. Sommige dingen zijn moeilijk te beschrijven. Daarom ben ik blij dat ik Nienke heb (en dat we bij Nederlandse mensen verblijven), we kunnen al onze ervaringen delen, super fijn!
Ik denk dat ik het hier maar bij zal laten voor nu.. Jullie koffie of thee zal nu vast wel koud zijn.
Dikke kussen en knuffels van mij! Xox
Zie ook: www.nienkevandervaart.waarbenjij.nu
Ga lekker zitten (staan, liggen of op zijn kop staan), pak een kop koffie of thee en enjoy! Ik zal bij het begin beginnen..
Vrijdag 1 maart, de dag van mijn vertrek. Na een glaasje fris en een lekker chocoladebroodje op Schiphol met pa en ma kwam het “afscheid” in zicht. Dat was weer even moeilijk. Gelukkig was het deze keer niet zo erg dat ik niet meer wilde gaan. Na de douane hebben Nienke en ik nog wat gedronken en gegeten en zijn we richting onze gate gelopen. Daar aangekomen, konden we al in de rij gaan staan om onze handbagage te laten controleren. Niet lang daarna konden we het vliegtuig in: onze reis was begonnen!
Voor we opstegen, wachtten ons nog een mededeling, namelijk: “Dit is een splinternieuw vliegtuig en dit is dan ook de eerste vlucht met dit vliegtuig met jullie als passagiers.” Oké,.. dat is fijn dachten we allebei en zeiden tegen elkaar: “Dus we zijn proefpersonen! Als dat maar goed komt…” Máár alles is goed gekomen. De vlucht is super verlopen, leuke films gekeken, eten en drinken was hartstikke goed en we zijn heelhuids aangekomen in Accra, de hoofdstad van Ghana.
Via de trap mochten we het vliegtuig verlaten. Eenmaal buiten was het warm (en dat is nog heel zacht uitgedrukt) en ik maar denken “Jeetje, wat een warmte die van die motoren komt van het vliegtuig”. Maar het waren helaas niet de motoren. Vervolgens gingen we met de bus richting de aankomsthal. Na een lange, lange tijd wachten (zeker anderhalf uur!) mochten we naar de paspoortcontrole om daar een stempel van onze visa te halen, onze vingerafdrukken af te laten nemen en een scan te laten maken van onze ogen. Daarna de koffers gepakt en eenmaal buiten bij het vliegveld stond Malcolm op ons te wachten met een bordje “Welcome Nienke & Moniek!”
Richting de auto kwamen er al verschillende mannen op ons af die ons wilde helpen, wat helemaal niet nodig was. Toch bleven ze ons achterna lopen. En ik natuurlijk bang voor mijn spullen, ik wist toen al niet wat me overkwam.
Malcolm bracht ons naar Tropical Apartments in Accra, waar Toontje en Malcolm de eigenaren van zijn. We hebben daar drie nachten geslapen.
Zaterdagochtend wilden we een dongel regelen. Daarvoor moesten we ongeveer 20-30 min lopen in de hitte, in de volle zon, zonder een zuchtje wind… Bleek die winkel dicht te zijn! Maar het was een indrukwekkende wandeling. Wat een drukte in die straat! Veel auto’s, veel taxi’s, je wordt gek van al dat claxonneren. En allemaal vrouwen die van alles op hun hoofd dragen, respect!
Zaterdagmiddag zijn we naar het strand geweest. Wat was dat geweldig, wat een sfeer! Afrikaanse muziek werd er gedraaid, echt hartstikke leuk! Dansende Afrikanen en rasta’s, jongens die het publiek entertainen met hun acrobaten, paarden, leuke kraampjes, mensen die op de terrassen van alles verkopen, van gekookte eieren tot sieraden. En niet te vergeten: alle mensen in de chillstand! We hebben lekker op het strand wat gedronken en de zee in geweest natuurlijk, héérlijk! Ook hebben we op het strand gegeten (friet met kip, super lekker!). Een lekker windje erbij. Onze dag kon niet meer stuk!
De volgende dag zijn we met Toontje en nog twee andere Nederlandse gasten naar Accra Mall geweest, net alsof je in Europa is een winkelcentrum loopt. Daar wat rondgelopen, proberen te pinnen (wat helaas nog steeds niet is gelukt) en gezellig wat gedronken met z’n allen.
Weer terug in ons appartement (wat zeker weten voor Afrikaanse termen luxe is), besloten we om weer naar hetzelfde strand te gaan. Atta, de ‘knecht’ van Patricia (Moon & Star guesthouse) kwam vandaag bij Toontje aan om ons de volgende dag mee te nemen naar het Moon & Star guesthouse. En Atta ging met ons mee naar het strand. Net als gisteren hadden we de taxi genomen (en wat voor taxi..Die taxi’s zullen in NL niet door de APK komen) voor 12 Cedi en dat is ongeveer 5 euro voor een rit van ongeveer 30 minuten. Maar dat dagje strand was heel anders dan zaterdag. Op één hand kon je de blanken mensen tellen. Toen we de zee ingingen, keek iedereen ons aan en iedereen riep naar ons. We hadden nog geen twee stappen in de zee gezet en er kwam een meisje op ons af die ons stevig vastpakte en met ons op de foto wilde. Er werd een foto gemaakt en nog geen minuut later stond er een hele groep om ons heen die ook met ons op de foto wilden en iedereen plukten aan ons. Op een gegeven moment voelden we ons niet meer op ons gemak, we konden gewoon niet de zee in. So, live like a celebrity! En dat gebeurt op heel veel plekken. Overal voelen we ogen in onze rug, mensen zwaaien en lachen naar ons; ‘just like a queen’!
Na een kort dagje strand wilden we met zijn tweeën uit eten aan de overkant van de straat van ons appartement. Uiteindelijk gingen Atta en de twee zonen van Toontje (9 en 10 jaar) ook mee.
’s Avonds onze spullen gepakt in kaarslicht, want we hadden…. Light-off! Vanaf een uur of zeven tot de volgende ochtend. Geen stroom, dus ook geen waaiers aan ’s nachts. Wat hadden we slecht en weinig geslapen.
De planning was dat we zondagochtend rond acht uur, na het ontbijt, zouden vertrekken naar Banko. Uiteindelijk was het vijf uur later eer dat we daadwerkelijk vertrokken. In eerste instantie was het de bedoeling dat we met de tro-tro (een oud krakkemikkig busje vol geladen met Ghanezen) naar Banko zouden gaan. De plannen waren in een korte tijd wel tig keer veranderd, maar we zijn met de VIP bus naar Kumasi (dichtstbijzijnde stad van Banko) gereden. Een bus met airco, jeaahh! Hier noemen ze het een VIP bus, terwijl het in Nederland een gewone bus is.
In Kumasi een taxi gepakt, volgepropt met al onze koffers en richting Banko. Bij het Moon & Star guesthouse aangekomen, werden we vriendelijk ontvangen door Patricia en de beestenboel (6 honden: Moon, Star en 4 puppy’s.
Na een kijkje in en rondom het guesthouse kwam onze tweede cultuurshock boven op onze eerste cultuurshock: in the middle of nowhere, geen verharde wegen, naast het geluid van de vele insecten geen ander geluid, stilte, stilte en nog eens stilte.. Dat zal wennen voor mij zijn, aangezien ik graag mensen en geluid om mij heen heb. Die avond een moeilijk moment gehad. Na een slechte, korte nacht en té warme nacht, na een lange, vermoeiende reis en na alle eerste indrukken had ik het even moeilijk. Alles is zóó anders hier, echt alles! Na een huilmomentje en mijn moeders stem te hebben gehoord, heb ik lekker een douche genomen (nog nooit zo genoten van een koude douche) en nog wat gedronken buiten met die andere meiden. Daarna samen met Nienke onze spullen uitgepakt en onze kamer ingericht en toen lekker gaan slapen.
Het ging vanochtend goed; lekker geslapen, lekker ontbeten, totdat… ik last kreeg van verschrikkelijke hevige buikkrampen die komen en gaan! De badkamer heb ik ondertussen ook al genoeg bewonderd.
Patricia zou ons vanmiddag mee nemen naar het dorp, maar ik kon helaas niet mee omdat ik mij nog beroerd voel. Thuis had ik allang zielig in bed gelegen, met een belletje naast mijn bed en papa en mama al vaak hebben geroepen. Dat kan helaas hier niet, dus we gaan maar gewoon door! Veel drinken en tabletten innemen.
Wat de planning is voor de volgende dagen mag Joost weten (welke Joost weet ik niet). Relax, leef van dag tot dag is hier het motto, welcome to Ghana!
Ik wil nog zoveel meer vertellen, er gaat echt zoveel in mij om, al zoveel meegemaakt en indrukken opgedaan. Sommige dingen zijn moeilijk te beschrijven. Daarom ben ik blij dat ik Nienke heb (en dat we bij Nederlandse mensen verblijven), we kunnen al onze ervaringen delen, super fijn!
Ik denk dat ik het hier maar bij zal laten voor nu.. Jullie koffie of thee zal nu vast wel koud zijn.
Dikke kussen en knuffels van mij! Xox
Zie ook: www.nienkevandervaart.waarbenjij.nu
-
05 Maart 2013 - 18:46
Inga:
Wat een verhaal! Relax en enjoy! ;) ennuh snel beter worden hoor ff die maag en darmen laten wennen aan Afrika! En geniet van je celebrity bestaan!
Xx -
05 Maart 2013 - 19:01
Corrie Leijten:
Wat een mooi verhaal Monique. Het gaat allemaal best goed komen daar met jullie, dat weet ik zeker. Wel leuk ja dat je bij Nederlandse mensen zit, dan kun je dingen vragen enzo in je eigen taal, is toch het makkelijkste hihi. Het was hier vandaag opeens 15 graden, lekker hoor.
Beterschap met je buikkrampen meissie en veel succes ook voor Nienke.
Groetjes uit de Klundert. -
05 Maart 2013 - 19:20
Suzanne:
Superleuk om te lezen Monique! Geniet ervan daar! ik hoop dat je snel opknapt. x -
05 Maart 2013 - 20:40
Pager:
Zo Moniek ik zie dat ik niet de eerste reageerder ben, maar ik had niet verwacht al zo snel weer een verslagje te lezen. Ik dacht eerlijk gezegd dat het wat langer zou zijn.
Het bewijst wel dat jullie belangrijk zijn gezien het feit dat ze zelfs een splinternieuw vliegtuig hebben laten vliegen. Goed en veilig aangekomen, met een rode loper uit het vliegtuig en met een prive-chauffeur weg gebracht worden. en jullie hebben al veel sjans en fans als ik dat zo lees. Het komt op zich wel raar over dat je daar in Ghana veel Africanen ziet, africaanse muziek hoort en africaanse dansen ziet. Had ik echt niet verwacht. Op zich een leuke bijkomstigheid. Je hoef je niet druk te maken dat je niet kunt pinnen. Je kunt dan immers ook niet veel uitgeven. Elk nadeel heeft zijn voordeel aldus Johan Cruijf. Schijnbaar hebben ze daar regelmatig geen stroom. Heb vandaag toevallig nog geinformeerd en als je interesse hebt staat er in Burundi nog een generator van ons stil, kun je zo ophalen. Doe je Energyst jasje maar aan en alles komt goed.
Uiteindelijk zijn jullie goed op de eindbestemming aangekomen met een VIP-bus, wat een eer zeg. Jammer dat je aan de schijterij bent, maar als het goed is houd dat op een gegeven moment wel op. Beterschap in ieder geval. Dus ook daar hoef je goede tijden slechte tijden niet te missen (even een doordenkertje).
Volgende keer graag een wat uitgebreider verslag graag, het leest zo lekker weg.
Beterschap, veel plezier, veel stage-indrukken want daar ging je uiteindelijk voor gelooif is.
Groetjes en dikke kus
Pager -
05 Maart 2013 - 21:45
Ed Van Der Vaart:
Wát een ervaringen, Moniek! Wát een belevenis! Ja, zeker die eerste dagen zal het een enorme omschakeling zijn van het kille en snelle Nederland naar het warme en relekste Ghana. Maar helemaal verstoken van al het Nederlandse ben je niet en dan wordt het gewoon een o n v e r g e t e l ij k e ervaring! Leuk om jullie verslagen te lezen! -
05 Maart 2013 - 22:01
Jezus En Jos:
Hoi
Wat een verslag zeg. Al veel meegemaakt en gedaan.
en van de drukte in de stilte. van het ene uiterste in het andere uiterste.
Wij zijn blij dat de reis goed is verlopen, en dan ook nog met een prive chauffeur naar het appartement gebracht lux hoor. Hopelijk gaan de buikkrampen gauw over want dat is niet handig he.
Groetjes en xxx en tot je volgende verslag Jezus en Jos -
05 Maart 2013 - 22:14
Margareth:
Hoi moniek,
je maak wel veel mee geweldig!
Ik hoop dat het met je buik wat beter gaat,je zal aan de omschakeling moeten wennen!
Maar ik weet zeker dat je het goed naar je zin gaat krijgen.
zitten daar ook wilde dieren?
pas goed op je eigen ,en het gaat helemaal goed komen!!
Hier is het ook lekker weer zo,n 15 gr dat is wel lekker hoor!
nou meid geniet lekker en beterschap!!
groetjes xx -
06 Maart 2013 - 16:38
Jolanda:
Heey Moniek,
Voel je je al wat beter???
Wat een verslag,leuk om te lezen.
Wat een indrukken heb je al opgedaan!!
Je zit echt in een cultuurshock ,hoeveel verschil met nederland kan je hebben.
Nou hoop dat je je snel beter voelt en tot je volgende verslag!!!! -
10 Maart 2013 - 17:14
Linda:
Hey Bo,
Heb genoten van je verhaal hoor. En die warmte: oh ja, dat is echt een klap he?
Gek he? dat die mensen zo reageren als ze een blanke zien?! In Suriname noemde ze dat Bakra.
Relax, leef van dag tot dag is hier het motto, welcome to Ghana! haha heerlijk, ook dat is wennen he? jij wilt aanpakken, doen en gaan en zei werken hier niet zo hard in mee..
Je schrijft leuk, dat is fijn lezen!
Heel veel plezier en ik ga gauw door naar je andere verslagen!
Gr Linda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
