Lieve, lieve Flow
Door: Moniek Korsmit
Blijf op de hoogte en volg Moniek
16 Maart 2013 | Ghana, Kumasi
Ondertussen zijn we al weer twee weken in Ghana. Ondanks dat de dagen hier niet zo snel voorbij gaan als in Nederland, vliegt de tijd toch. Ik ben al een beetje ingeburgerd in de Ghanese cultuur: relaxen, genieten, alles op het gemak en van dag tot dag leven; héérlijk!
Ook deze keer heb ik weer volop te schrijven, dus ga lekker zitten en geniet met mij mee.
Vorige week zondag was een échte zondag: relaxen en lekker niksen. Dus dan heb je tijd om nog eens na te denken en thuis te missen. Het leek erop of op die dag alles pas tot me doordrong en dat ik besefte dat ik hier de komende tijd ‘woon en werk’. Dit besef zorgde voor wat heimwee.
Daarbij kregen we deze ochtend slecht nieuws te horen: een meisje uit Groningen van 25 jaar is vermoord is Tema. Dat hakte er echt goed in, verschrikkelijk! Ik heb het hier een aantal dagen echt wel even moeilijk mee gehad. Het kan overal gebeuren, dat weet ik. Maar het feit dat ze het op een blanke gemunt hadden, maakte mij erg bang. We hebben er hier met zijn allen over gesproken en gelukkig is de angst grotendeels weg. Hier, in Banko, voel ik mij veilig.
Om onze zinnen te verzetten, Zijn Nienke en ik naar het dorp gelopen. Afleiding genoeg daar.
We waren nog niet in het dorp of we werden al gevolgd door de “dorpsgek”. Hij liep continue met ons mee en vertelde volop, waar we dus helemaal niks van konden verstaan. Dat Engels hier is soms zo lastig te verstaan. Op een gegeven moment verzonnen we een smoes en waren we eindelijk van hem af.
Deze dag was er zowel een bruiloft als een begrafenis bezig in town. Overal mensen in zwarte kleding en vrolijke kleding. Heel raar zou je zeggen, maar je kan geen onderscheid maken in de feeststemming, die is namelijk op beide gelegenheden gelijk!
Tijdens het maken van een foto van een waterput kwamen er plotseling weer kinderen op ons afrennen en werd ik opeens geroepen. Een dame riep luidruchtig dat ik moest komen, waar ik een beetje angstig van werd. De mensen hier zijn namelijk erg luidruchtig, schreeuwen veel en commanderen, althans, het komt vaak over als commanderen, terwijl dat niet zo bedoeld is. De dame en nog wat andere dames en kinderen duwden een klein meisje op mij af. Ze bleven haar duwen, terwijl dat meisje niet wilde komen. De dame vertelde dat de moeder van dit meisje is vermoord en of ik haar opleiding wilde betalen. Alle obruni’s (blanken) worden namelijk gezien als rijk. Momenten wanneer kinderen op je af komen rennen en wanneer mensen veel van je vragen, geeft me soms een benauwd en beknellend gevoel. De mensen hier zijn brutaal, maar ook weer hartstikke vriendelijk. Iedereen spreekt ons vriendelijk aan, vraagt aan ons hoe het gaat, waar we vandaan komen en heten ons welkom. We hadden ook wat ballonnen meegenomen om uit de delen aan de kinderen. Maar niet alleen de kinderen vinden dit leuk. Toen we ieder een ballon op aan het opblazen waren, kwam er een stel meiden (een jaar of 18) ons tegemoet lopen en vroegen om de ballon. Ik was mijn ballon nog aan het opblazen en hij werd zo uit mijn mond getrokken. En zelfs de ouderen vragen om ballonnen of pakken ze van de kleine kinderen. Moet je nagaan, hier zijn ze al zo ontzettend blij met een ballon.
Op een gegeven moment liepen we terug naar huis en op de terugweg riep een jongen naar ons vanaf een afstand: “My mother is dead, help me!” Ongelooflijk dit. Ook werden we achtervolgd door vier jongetjes. Thuis aangekomen, gingen we lekker op het terras wat drinken. Opeens sloegen de honden aan en kwamen er vier kleine, zwarte kopjes tevoorschijn boven de muur. Ze wilden maar niet weggaan totdat Atta iets in het Twi riep. Ik voel me echt veilig hier met de honden.
Dinsdagmiddag hebben we een Fufu workshop gehad. Fufu is het traditionele eten hier. Was erg leuk om mee te maken en de fufu smaakte best goed!
Woensdag was onze vrije dag.. Totdat we op de terugweg van de fufu workshop een collega tegenkwamen. Die had een boodschap voor ons, namelijk dat we morgenochtend om 8 uur met de taxi naar het ziekenhuis in Effiduase gaan voor een gesprek. Oké, dacht ik, en wat als we deze collega niet waren tegengekomen? En onze vrije dag dan? Ja, plannen veranderen met de minuut! Haha.
Woensdagochtend stonden we dus om 8 uur klaar. Natuurlijk was het wat later eer de taxi er was. Toen de taxi er was, zat die al vol. Huh? En wij dan? Wij gingen er gewoon bij in! Ja hoor, kan makkelijk, 9 man in een taxi (inclusief chauffeur en 2 kleine kinderen). En nee, het was geen busje of een grote auto.. Maar weer heelhuids aangekomen (pfoeii…).
Madame Theresa (hoofdzuster van de kliniek/gezondheidscentrum in Banko) had dit allemaal geregeld. Ze dacht namelijk dat wij in de kliniek zelf niet veel konden leren en om die reden heeft zij onze stage geregeld in het ziekenhuis. We hebben we een erg goed en fijn gesprek gehad met de hoofdzuster van het ziekenhuis, ook hebben we een rondleiding gekregen. Super gaaaaf! Ik heb er zoo veel zin in!
Onze stage gaan we dus combineren. Maandagochtend naar de kliniek hier in town en woensdagmiddag, donderdagochtend en vrijdagochtend naar het ziekenhuis in Effiduase. Het is allemaal harstikke goed geregeld, super fijn!
Helaas ging het donderdag heel erg slecht met Flow, één van de 4 puppy’s. Sinds de geboorte (half dec) is ze al steeds ziek. Vandaag wilde ze niet meer eten en drinken en ze had amper de kracht om op te staan.
’s Middags hadden we even lekker een meidenmiddag met zijn 5e om onze gedachten te verzetten. Lekker genoten van een voetenbad.
Flow ging steeds meer achteruit. We hebben er alles aan gedaan, maar ’s avonds is ze tijdens het eten overleden. Dat werd dus janken. Flow was zoo lief, echt mijn favoriet! Hopelijk heeft ze nu rust.
En jawel, Nienke en ik worden echt wereldberoemd: we werden gevraagd om mee te spelen in een "film"! Een paar klasgenoten van Atta kwamen van de week 's ochtends langs (dagen, data, ik vergeet ze hier allemaal..) bij het guesthouse en van school moesten ze als opdracht een film maken. En natuurlijk wilde wij onze bijdrage hieraan leveren. Het stelde niks voor, maar toch.. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat, met "mooie" close-ups.
De rest van deze week zijn we een aantal ochtenden naar de kliniek geweest. Al een aantal handelingen gezien hier, namelijk wondverzorging, infuus prikken en injecteren. Nou mensen, van sommige handelingen door een aantal nurses sla je stijl van achterover. De aanpak hier is soms heel erg anders dan wij in Nederland leren. Ik moet wel zeggen dat de medische assistent van de kliniek het infuus prikken best goed deed. Dat was de eerste handeling die we zagen. Dus we dachten: ooh, dat valt 100% mee! We hadden het namelijk erger verwacht… Totdat we daarna een nurse aan het werk zagen gaan.
Het is erg gezellig in de kliniek en de nurses zijn allemaal heel aardig en willen ons allemaal helpen.
Ook hebben we al een begin gemaakt aan ons projectplan, dat hoort er helaas ook bij. Maar dat ging allemaal niet zo makkelijk. Ik weet niet wat die hitte met je hersenen doen, maar het lijkt wel alsof het uit onze tenen moet komen! En sommige woorden of woordcombinaties die we maken.. Maar goed, er is een start gemaakt.
Nienke en ik zijn nu in een internetcafe in Kumasi. Nienke & Moniek in the big city! De heenreis is hartstikke goed gegaan en we hebben het internetcafe ook in 1 keer gevonden. Net geskypt met pa en ma, was super fijn om ze even te zien en om hun stem te horen. Straks kijken of we nog een cheeseburger kunnen scoren en een rondje over de markt. En dan zien of we weer in Banko komen.
Ik zie dat ik al weer een aardig verhaaltje heb getypt. Reden om te stoppen. Ik hoop weer iets van jullie te horen, ik kijk altijd uit naar jullie reacties!
Veel liefs en zonnestralen uit Ghana!
Zie ook:
http://picasaweb.google.nl/Moniekkorsmit
www.nienkevandervaart.waarbenjij.nu
Ook deze keer heb ik weer volop te schrijven, dus ga lekker zitten en geniet met mij mee.
Vorige week zondag was een échte zondag: relaxen en lekker niksen. Dus dan heb je tijd om nog eens na te denken en thuis te missen. Het leek erop of op die dag alles pas tot me doordrong en dat ik besefte dat ik hier de komende tijd ‘woon en werk’. Dit besef zorgde voor wat heimwee.
Daarbij kregen we deze ochtend slecht nieuws te horen: een meisje uit Groningen van 25 jaar is vermoord is Tema. Dat hakte er echt goed in, verschrikkelijk! Ik heb het hier een aantal dagen echt wel even moeilijk mee gehad. Het kan overal gebeuren, dat weet ik. Maar het feit dat ze het op een blanke gemunt hadden, maakte mij erg bang. We hebben er hier met zijn allen over gesproken en gelukkig is de angst grotendeels weg. Hier, in Banko, voel ik mij veilig.
Om onze zinnen te verzetten, Zijn Nienke en ik naar het dorp gelopen. Afleiding genoeg daar.
We waren nog niet in het dorp of we werden al gevolgd door de “dorpsgek”. Hij liep continue met ons mee en vertelde volop, waar we dus helemaal niks van konden verstaan. Dat Engels hier is soms zo lastig te verstaan. Op een gegeven moment verzonnen we een smoes en waren we eindelijk van hem af.
Deze dag was er zowel een bruiloft als een begrafenis bezig in town. Overal mensen in zwarte kleding en vrolijke kleding. Heel raar zou je zeggen, maar je kan geen onderscheid maken in de feeststemming, die is namelijk op beide gelegenheden gelijk!
Tijdens het maken van een foto van een waterput kwamen er plotseling weer kinderen op ons afrennen en werd ik opeens geroepen. Een dame riep luidruchtig dat ik moest komen, waar ik een beetje angstig van werd. De mensen hier zijn namelijk erg luidruchtig, schreeuwen veel en commanderen, althans, het komt vaak over als commanderen, terwijl dat niet zo bedoeld is. De dame en nog wat andere dames en kinderen duwden een klein meisje op mij af. Ze bleven haar duwen, terwijl dat meisje niet wilde komen. De dame vertelde dat de moeder van dit meisje is vermoord en of ik haar opleiding wilde betalen. Alle obruni’s (blanken) worden namelijk gezien als rijk. Momenten wanneer kinderen op je af komen rennen en wanneer mensen veel van je vragen, geeft me soms een benauwd en beknellend gevoel. De mensen hier zijn brutaal, maar ook weer hartstikke vriendelijk. Iedereen spreekt ons vriendelijk aan, vraagt aan ons hoe het gaat, waar we vandaan komen en heten ons welkom. We hadden ook wat ballonnen meegenomen om uit de delen aan de kinderen. Maar niet alleen de kinderen vinden dit leuk. Toen we ieder een ballon op aan het opblazen waren, kwam er een stel meiden (een jaar of 18) ons tegemoet lopen en vroegen om de ballon. Ik was mijn ballon nog aan het opblazen en hij werd zo uit mijn mond getrokken. En zelfs de ouderen vragen om ballonnen of pakken ze van de kleine kinderen. Moet je nagaan, hier zijn ze al zo ontzettend blij met een ballon.
Op een gegeven moment liepen we terug naar huis en op de terugweg riep een jongen naar ons vanaf een afstand: “My mother is dead, help me!” Ongelooflijk dit. Ook werden we achtervolgd door vier jongetjes. Thuis aangekomen, gingen we lekker op het terras wat drinken. Opeens sloegen de honden aan en kwamen er vier kleine, zwarte kopjes tevoorschijn boven de muur. Ze wilden maar niet weggaan totdat Atta iets in het Twi riep. Ik voel me echt veilig hier met de honden.
Dinsdagmiddag hebben we een Fufu workshop gehad. Fufu is het traditionele eten hier. Was erg leuk om mee te maken en de fufu smaakte best goed!
Woensdag was onze vrije dag.. Totdat we op de terugweg van de fufu workshop een collega tegenkwamen. Die had een boodschap voor ons, namelijk dat we morgenochtend om 8 uur met de taxi naar het ziekenhuis in Effiduase gaan voor een gesprek. Oké, dacht ik, en wat als we deze collega niet waren tegengekomen? En onze vrije dag dan? Ja, plannen veranderen met de minuut! Haha.
Woensdagochtend stonden we dus om 8 uur klaar. Natuurlijk was het wat later eer de taxi er was. Toen de taxi er was, zat die al vol. Huh? En wij dan? Wij gingen er gewoon bij in! Ja hoor, kan makkelijk, 9 man in een taxi (inclusief chauffeur en 2 kleine kinderen). En nee, het was geen busje of een grote auto.. Maar weer heelhuids aangekomen (pfoeii…).
Madame Theresa (hoofdzuster van de kliniek/gezondheidscentrum in Banko) had dit allemaal geregeld. Ze dacht namelijk dat wij in de kliniek zelf niet veel konden leren en om die reden heeft zij onze stage geregeld in het ziekenhuis. We hebben we een erg goed en fijn gesprek gehad met de hoofdzuster van het ziekenhuis, ook hebben we een rondleiding gekregen. Super gaaaaf! Ik heb er zoo veel zin in!
Onze stage gaan we dus combineren. Maandagochtend naar de kliniek hier in town en woensdagmiddag, donderdagochtend en vrijdagochtend naar het ziekenhuis in Effiduase. Het is allemaal harstikke goed geregeld, super fijn!
Helaas ging het donderdag heel erg slecht met Flow, één van de 4 puppy’s. Sinds de geboorte (half dec) is ze al steeds ziek. Vandaag wilde ze niet meer eten en drinken en ze had amper de kracht om op te staan.
’s Middags hadden we even lekker een meidenmiddag met zijn 5e om onze gedachten te verzetten. Lekker genoten van een voetenbad.
Flow ging steeds meer achteruit. We hebben er alles aan gedaan, maar ’s avonds is ze tijdens het eten overleden. Dat werd dus janken. Flow was zoo lief, echt mijn favoriet! Hopelijk heeft ze nu rust.
En jawel, Nienke en ik worden echt wereldberoemd: we werden gevraagd om mee te spelen in een "film"! Een paar klasgenoten van Atta kwamen van de week 's ochtends langs (dagen, data, ik vergeet ze hier allemaal..) bij het guesthouse en van school moesten ze als opdracht een film maken. En natuurlijk wilde wij onze bijdrage hieraan leveren. Het stelde niks voor, maar toch.. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat, met "mooie" close-ups.
De rest van deze week zijn we een aantal ochtenden naar de kliniek geweest. Al een aantal handelingen gezien hier, namelijk wondverzorging, infuus prikken en injecteren. Nou mensen, van sommige handelingen door een aantal nurses sla je stijl van achterover. De aanpak hier is soms heel erg anders dan wij in Nederland leren. Ik moet wel zeggen dat de medische assistent van de kliniek het infuus prikken best goed deed. Dat was de eerste handeling die we zagen. Dus we dachten: ooh, dat valt 100% mee! We hadden het namelijk erger verwacht… Totdat we daarna een nurse aan het werk zagen gaan.
Het is erg gezellig in de kliniek en de nurses zijn allemaal heel aardig en willen ons allemaal helpen.
Ook hebben we al een begin gemaakt aan ons projectplan, dat hoort er helaas ook bij. Maar dat ging allemaal niet zo makkelijk. Ik weet niet wat die hitte met je hersenen doen, maar het lijkt wel alsof het uit onze tenen moet komen! En sommige woorden of woordcombinaties die we maken.. Maar goed, er is een start gemaakt.
Nienke en ik zijn nu in een internetcafe in Kumasi. Nienke & Moniek in the big city! De heenreis is hartstikke goed gegaan en we hebben het internetcafe ook in 1 keer gevonden. Net geskypt met pa en ma, was super fijn om ze even te zien en om hun stem te horen. Straks kijken of we nog een cheeseburger kunnen scoren en een rondje over de markt. En dan zien of we weer in Banko komen.
Ik zie dat ik al weer een aardig verhaaltje heb getypt. Reden om te stoppen. Ik hoop weer iets van jullie te horen, ik kijk altijd uit naar jullie reacties!
Veel liefs en zonnestralen uit Ghana!
Zie ook:
http://picasaweb.google.nl/Moniekkorsmit
www.nienkevandervaart.waarbenjij.nu
-
16 Maart 2013 - 15:26
Pager:
Hallo Bootje,
Net geskyped en weer als bezoeker 31.490 je verhaaltje gelezen. Zo te horen en te lezen hebben jullie het stikgoed naar je zin. Nog steeds veel belevenissen, indrukken en wat al niet meer. Was leuk en goed om je te horen. Zo lekt het net of je bij de buren zit. Ook hebben wij de indruk dat je al aardig gewend bent. Ja ook daar gaat het leven door maar een iets ander leven dan je gewend was. Gelukkig ben je nu al gewend aan geen stroom en koude douches. Hou dat ook vol als je weer terug bent, scheelt ons een hoop in de kosten.
Het ga jullie goed en kijken weer uit naar je volgende verhaaltje. -
16 Maart 2013 - 19:16
Lisette:
Lieve Yaa,
Wat fijn om weer een verhaal te lezen. Zo te lezen doen jullie nog al wat ervaring op!
Met nienke samen naar de stad, met 9 man in een taxi, met de trotro en dan lekker even relaxen! Wat daar toch al vrij normaal is voor jullie. Ik las wel bij Nienke dat ze weer stof had gekocht. Ben jij ook nog geslaagd?
Zo zielig voor Flow. Maar jullie hebben er alles aan gedaan om haar een paar goede laatste uren te geven en ze heeft nu inderdaad rust!
Het was fijn om je vanmiddag even te horen, jammer dat je video het niet deed. Maar volgende keer een nieuwe poging.
Groetjes daar en tot horens. O ja de foto's staan er niet op hoor.
Veel liefs, ma xxxoooxxx. -
16 Maart 2013 - 19:16
Lisette:
Lieve Yaa,
Wat fijn om weer een verhaal te lezen. Zo te lezen doen jullie nog al wat ervaring op!
Met nienke samen naar de stad, met 9 man in een taxi, met de trotro en dan lekker even relaxen! Wat daar toch al vrij normaal is voor jullie. Ik las wel bij Nienke dat ze weer stof had gekocht. Ben jij ook nog geslaagd?
Zo zielig voor Flow. Maar jullie hebben er alles aan gedaan om haar een paar goede laatste uren te geven en ze heeft nu inderdaad rust!
Het was fijn om je vanmiddag even te horen, jammer dat je video het niet deed. Maar volgende keer een nieuwe poging.
Groetjes daar en tot horens. O ja de foto's staan er niet op hoor.
Veel liefs, ma xxxoooxxx. -
16 Maart 2013 - 19:16
Lisette:
Lieve Yaa,
Wat fijn om weer een verhaal te lezen. Zo te lezen doen jullie nog al wat ervaring op!
Met nienke samen naar de stad, met 9 man in een taxi, met de trotro en dan lekker even relaxen! Wat daar toch al vrij normaal is voor jullie. Ik las wel bij Nienke dat ze weer stof had gekocht. Ben jij ook nog geslaagd?
Zo zielig voor Flow. Maar jullie hebben er alles aan gedaan om haar een paar goede laatste uren te geven en ze heeft nu inderdaad rust!
Het was fijn om je vanmiddag even te horen, jammer dat je video het niet deed. Maar volgende keer een nieuwe poging.
Groetjes daar en tot horens. O ja de foto's staan er niet op hoor.
Veel liefs, ma xxxoooxxx. -
16 Maart 2013 - 19:16
Lisette:
Lieve Yaa,
Wat fijn om weer een verhaal te lezen. Zo te lezen doen jullie nog al wat ervaring op!
Met nienke samen naar de stad, met 9 man in een taxi, met de trotro en dan lekker even relaxen! Wat daar toch al vrij normaal is voor jullie. Ik las wel bij Nienke dat ze weer stof had gekocht. Ben jij ook nog geslaagd?
Zo zielig voor Flow. Maar jullie hebben er alles aan gedaan om haar een paar goede laatste uren te geven en ze heeft nu inderdaad rust!
Het was fijn om je vanmiddag even te horen, jammer dat je video het niet deed. Maar volgende keer een nieuwe poging.
Groetjes daar en tot horens. O ja de foto's staan er niet op hoor.
Veel liefs, ma xxxoooxxx. -
17 Maart 2013 - 10:36
Danielle:
Hey Moniek!
Wat een verhaal weer;) wel leuk om te lezen hoe je alles ervaard en mee maakt... pff wat heb ik een respect voor jullie zeg!
maak er nog een top tijd van!
x danielle
-
17 Maart 2013 - 11:45
Ina:
Leuk om weer je verhalen te lezen en zo te zien maak je het goed.
Nog heel veel plezier. -
17 Maart 2013 - 16:54
Janine:
Heej Moniek!
Leuk joh om te lezen! Dat gedrag wat die mensen vertonen kon ik dus echt niet tegen hahaha. Veel plzr nog verder!
xx Janine -
17 Maart 2013 - 19:08
Jezus En Jos:
Hazus
Wat een verhaal weer zeg en wat een belangstelling voor jullie.
Dat zelfs oudere daar blij zijn met een ballon.
En dan ook nog mee spelen in een film. zoals een eerder verslag van je "Net als in de Film" werd dan nog werkelijkheid ook. hahahaha
Genieten doen jullie wel en ga daar mee door want voor je het weet is het weer voorbij.
Groetjes en xxxx van Ons
-
20 Maart 2013 - 17:00
Linda:
Het schattie,
Wat een mooie verslagen. Ben er ff voor gaan zitten.
Gaat het verder goed met jou? Echt fijn dat je het naar
Je zin heb.... ik kijk uit naar je volgend verslag.
Veel liefs van Linda Lara en Luuk xxxxxxxxxxx -
22 Maart 2013 - 07:56
Iemke:
haaii bo,
heb ff de tijd genomen.om bij te lezen!
t geedt mooi beeld van daar joh! ikwacjt op je volgende verhalen!
liefs iemke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
