New life

Het ene moment sta je oog in oog met tientallen overledenen en het andere moment zie je nieuw leven ter wereld komen…

Ik heb weer volop meegemaakt, dus ga maar weer lekker zitten en geniet met mij mee!

Maandag weer naar de kliniek geweest. Deze keer weer een nieuwe lading verbandrollen en gazen meegenomen. Ook deze keer waren ze dankbaar en we kregen de volgende vraag van de Head nurse: “Can you build a hospital for us?” Uuuh, ja, maar natuurlijk! Geen problemo… Haha.
Vandaag weer wat handelingen gezien, waaronder het inbrengen van een infuus bij een kind. Het kind werkte niet echt mee (wat ik logisch vind) en dus pakte ze het kind stevig, heel stevig vast. Ik schrok van de harde aanpak. Wanneer het kind niet stil zat, werd er tegen haar geschreeuwd en knepen ze in haar armpjes. En dit heb ik al meerdere keren gezien. Bijvoorbeeld een klein meisje wat werd geslagen, omdat ze in paniek raakte van het zetten van een zetpil. Niet normaal, verschrikkelijk en hartverscheurend! Ook valt het mij op ze hier in de gezondheidszorg nauwelijks tot geen contact met patiënten hebben. Ze proppen, om het zo maar even te schrijven, er zomaar een infuus in. Zonder de patiënt in te lichten.

Dinsdag hadden we lekker een dagje vrij. Gezellig met zijn tweeën naar Effiduase gegaan om onder andere wat spulletjes te kopen voor ons project. Want daar zijn we al goed mee bezig!
’s Middags samen een globaal reisschema gemaakt. Allemaal leuke uitjes in het vooruitzicht, super leuk!

Woensdag moesten we in eerste instantie om half 9 in het ziekenhuis zijn. We gingen namelijk mee naar een voorlichting op een school over veilige seks.
Maar de tijd was veranderd. Daar werden we dinsdagavond laat van op de hoogte gebracht. De Head nurse van het ziekenhuis in Effiduase belde naar de Head nurse van de kliniek in Banko. Zij belde weer naar Anneloes die in Accra zat (snappen jullie het nog??), Anneloes belde vervolgens naar Patricia (Guesthouse) en Patries smste mij weer (wij lagen namelijk al in bed). Met de boodschap dat we er pas om half 10 hoefde te zijn woensdagochtend. Prima!
De volgende ochtend aan het ontbijt zegt Patries: “De Head nurse van het ziekenhuis belde net om nogmaals de tijd door te geven”. Net onze boterhammen achter onze kiezen, kwam Atta aan: “I have a message from madame Therese (Head nurse kliniek)…”. Wij 3e in koor: “YES, WE KNOW!” Onderweg naar het taxi station in Banko riep en zwaaide madame Theresa naar ons: “Blaahh!” (met een baby-zwaai-handgebaar), wij terugzwaaien: “Hello!”. Bleek dat we moesten komen. Dat zwaaigebaar en “Blaah” is een teken dat ze je roepen. Madame Theresa: “Did you get the message?” Nou, na ondertussen 4 keer geïnformeerd te zijn is de boodschap wel aangekomen. Super grappig! En dat voor Ghanezen.. We stonden er allemaal van te kijken.
Maar goed, we gingen dus mee naar de school. Bij de school aangekomen was alles erg mooi versierd. De school bestond 50 jaar en het was dus één groot feest! We vonden het een hele eer om daarbij aanwezig te mogen zijn. Ik heb genoten! Vooral van de kleine kinderen, gekleed in leuke stoffen, dansend op de drums, super leuk!! Wat een ritmegevoel heeft iedereen hier, geweldig!
’s Middags terug naar het ziekenhuis voor de clinical meeting (presentatie/klinische les). We moesten nog ‘even’ wachten, dus bedacht ik mij dat ik altijd al in een mortuarium heb willen kijken en dat wilde ik zeker hier in Ghana zien. Dus ik heb dit gevraagd en ja hoor, nog geen 5 minuten later waren we bij het mortuarium. We konden zo naar binnen, allemaal geen probleem. Daar gingen we dan.. De eerste deur ging open, niet wetende wat ons te wachten stond. En jawel hoor, daar zag ik al gelijk een overledene op een tafel liggen. Amaaai,… het was fijn geweest als we enigszins waren voorbereid op wat ons te wachten stond! Maar goed, toen gingen de VIP ‘vriezers’ open. Ja, echt waar: VIP! Daar lagen 3 mensen achter één deur. Helemaal wit aangeslagen, heftig om te zien! Nadat we deze vriezers hadden gezien, ging er nog een deur open van een vriezer. Ik dacht dat ik hetzelfde kon verwachten, maar niets was minder waar. Het was één grote ‘inloop vriezer’: zeker minimaal 50 overledenen, 3 of 4 boven elkaar op planken (stapelbedden idee) en zelfs op de vloer lagen ze!! Veel naakt en sommigen met een onderbroek aan (nee, ze waren niet afgedekt), stickers op hun voorhoofd met hun nummer en naam. Verschrikkelijk om te zien! Ik zou er nog niet dood gevonden willen worden! Haha. Ik durfde eerst echt niet die ruimte in te gaan, maar mijn nieuwsgierigheid overwon alles. Ik stond er net binnen en mijn ogen begonnen te branden en te tranen, loopneus. Er hing daar een verschrikkelijke lucht. Bleek de lucht van een medicijn te zijn. De overledenen hier kunnen wel maanden en zelfs jaren in het mortuarium blijven. Als de familie geen geld heeft, blijft de overledene net zolang hier liggen totdat er geld is voor een begrafenis.
Weer een ervaring rijker! Ik had dit niet willen missen, ondanks de grote impact. Het was heftig, maar ik vond het dit waard.
Met onze hoofden vol indrukken, hadden we nog een clinical meeting. Deze was saai, duurde lang en het was véél te warm!
Op weg naar het taxi station zei ik tegen Nienke dat ik er echt geen zin in had om nog eens in een propvolle taxi te zitten na zo’n dag. En onderweg kwamen we onverwachts een collega tegen uit de kliniek. Ze zat in een auto en we mochten meerijden, super fijn! Het was nog een leuk ritje ook. Ze liet ons de kliniek in een dorp verderop zien en stelden nurses aan ons voor.

Donderdag weer meegelopen met de artsenvisite. Ik heb er niet alles van meegekregen, want mijn oog viel op een klein meisje waar ze een schedelinfuus probeerde in te brengen (door de nurse!). Dit kleine meisje was erg ziek en haar moeder was weg. Ze denken dat de moeder is overleden aan aids en dat het meisje ook HIV heeft. Zoo erg! Heftig allemaal..
Tijdens de artsenvisite kwam ter sprake dat een vrouw een keizersnede moest krijgen vandaag. Allebei onze oren waren direct gespitst: wij zijn daarbij! En ja hoor, wij hebben deze keizersnede mogen bijwonen. Helemaal super!! Door middel van ook nog een zuignap is er een heel mooi bibini (black) meisje ter wereld gekomen. Hoewel ik al een keizersnede heb mogen meemaken in Nederland, denk ik dat ik deze indrukwekkender vond. Zo mooi, GE-WEL-DIG! Ik kon wel janken van geluk! Na de keizersnede zijn we nog naar het maternity block (kraam) geweest, want ik wilde graag kijken hoe het met de newborn baby ging. We hebben haar vastgehouden en mooie foto’s gemaakt. Onwerkelijk allemaal.. Maar helemaal fantastisch!!
’s Middags thuis even een dipje, dus meegeholpen om alle honden in bad te doen. Leuke afleiding!
Vrijdagochtend weer naar de diabetici en hoge bloeddruk kliniek geweest. Het was heel erg rustig. Later kwamen we er achter dat het Goede Vrijdag was. Ook nog even langs de moeder en baby geweest van de keizersnede. Ik wilde namelijk weten hoe het met moeder en kind ging en ik had een rompertje en sokjes meegenomen voor de little girl (thanks to Alice ;)).
Vandaag voelde ik mij beroerd: buikkrampen, misselijk, spierpijn, moe, zere rug. En ook gaat er alles door mijn hoofd heen. Natuurlijk weer veel meegemaakt deze week. Toen ter sprake kwam dat ik last van mijn rug had, werd ik opeens gemasseerd. Anneloes haar ouders zijn nu hier en haar moeder is sportmasseusse en heeft mij een gehele rug- en nekmassage gegeven, hoe geweldig is dat?! Lekker gechat met mam en een dikke knuffel van Pat en Nienke gehad, dus ik kan er voorlopig weer tegenaan.

Vannacht bijna geen oog dicht gedaan, dus vandaag lekker rustig aan, bijkomen van een drukke week en de verjaardag van Annemieke vieren.

Volgend weekend gaan we naar Nkoranza, naar het Hand in Hand project, een leefomgeving voor gehandicapten. Ook gaan we daar een apendorp bezoeken (om me toch een beetje thuis te voelen, haha) en watervallen bekijken. Het weekend daarop gaan we met zijn allen een paar dagen op het strand vertoeven in Kokrobite. Weer genoeg om naar uit te kijken!

Enne, nog even dit (was ik vergeten te vermelden vorige keer): 6 mei komen mijn lieve moeder en Astrid Portengen naar mij toe en gaan we samen 16 dagen reizen. Helemaal super; ik kijk er al helemaal naar uit!!

Fijn paasweekend allemaal!
Veel liefs en zonnestralen uit Ghana, Yaa.

Check voor foto's: http://picasaweb.google.nl/Moniekkorsmit
En kijk op: www.nienkevandervaart.waarbenjij.nu